Leesautobiografie

Vroeger werd ik elke avond voorgelezen door mijn ouders uit de leukste, avontuurlijkste boekjes. Hoe langer hoe beter. Natuurlijk wilde ik zou laat mogelijk opblijven, maar vond het ook echt leuk. Mijn eerste boekje was ‘’Over Een Kleine Mol Die Wil Weten Wie Er Op Zijn Kop Gepoept Heeft’’. Het was een geweldig boek, en kon er nooit genoeg van krijgen.

Toen ik 4 jaar was mocht ik eindelijk naar de basisschool. Ik keek er zo naar uit om eindelijk te kunnen lezen. Bij al mijn klasgenootjes ging dat lezen heel vlot, maar bij mij duurde het heel lang. Al mijn klasgenootjes konden al zo goed lezen maar ik nog niet. Ik kreeg extra begeleiding met het lezen en vanzelf ging het steeds beter.

Bij ons werkte op de basisschool met verschillende avi’s dat ging van avi 1 tot 10. Al mijn vrienden en vriendinnen waren vele avi’s voor mij. Al mijn vrienden mochten met z’n alle in een apart lokaal zitten om daar de lezen. Maar ik, ik moest met een speciaal groepje met juf lezen. Dat vond ik zo stom want ik wilde ook met mijn vriendinnen lezen.  

Mijn lievelingsboek van toen ik 7 jaar was, was ‘Pien Wil Een Pony’. Dat was echt mijn favoriete boekje. Het ging over dat Pien jarig was en voor haar verjaardag een pony wilde. Dat ging niet zo makkelijk, ze beleeft een hoop verhalen omdat voor elkaar te krijgen. Als ik van mijn ouders allang moest slapen ging ik altijd stiekem onder mijn dekens met een zaklamp dat boekje lezen.